Πατριωτισμός & ιδιωτικό κεφάλαιο: (vol.3) η περίπτωση της τουρκικής Dogus

Τα ίδια ισχύουν και στην περίπτωση της Dogus, μια τουρκική πολυεθνική επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον κλάδο του τουρισμού και των μαρίνων, η οποία  έκανε συμφωνία με τον τέως υπουργό ναυτιλίας  Άδωνι Γεωργιάδη, επί κυβερνήσεως Παπαδήμου, για την πολυετή εκχώρηση εκτάσεων σε κάποιο νησί του Αιγαίου με σκοπό την κατασκευή μαρίνων.

 Ακόμα και αν η σύμβαση γινόταν με κάποιον Έλληνα επιχειρηματία, ο όμιλος Dogus που δραστηριοποιείται σε 20 χώρες (2 εκ των οποίων είναι η Ελλάδα και η Τουρκία), θα μπορούσε να εξαγοράσει μέσω της θυγατρικής της στην Κροατία για παράδειγμα την επιχειρηματική μονάδα του Έλληνα, κάνοντας του μια πολύ ελκυστική προσφορά ή να εξαγοράσει την ίδια την εταιρία του Έλληνα ή να συγχωνευτεί με αυτήν.

Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε ένα παράδειγμα εργαλειοποίησης της  τουρκικής Dogus με σκοπό την προστασία των εθνικών μας συμφερόντων. Ένας εθνάρχης ηγέτης θα μπορούσε να   παραχωρήσει εκτάσεις γης στην Dogus σε όλα εκείνα τα νησιά που τα τελευταία δύο χρόνια πλήγηκαν από την εισροή των λαθρομεταναστών (πχ  Κως, Λέσβος κτλ). Εκτάσεις που να κοιτάζουν προς τα τουρκικά παράλια,  απ`όπου οι Τούρκοι διακινητές με πλοιάρια μετέφεραν εκατοντάδες χιλιάδες λαθρεποίκους. Η Dogus, σε στρατηγική συμμαχία με άλλους εταίρους , ντόπιους και μη, θα κατασκεύαζε μαρίνες και υποδομές  (πεντάστερα ξενοδοχεία, εστιατόρια και διασκεδαστήρια) με σκοπό να προσφέρει μια «ενιαία εμπειρία » στον πελάτη (αστερισμός αξίας). Θα έκανε διεθνές κάλεσμα σε όλους τους φραγκάτους του κόσμου να παραθερίσουν εκεί με τα πολυτελή κότερα και γιοτ τους. Να είστε σίγουροι ότι τουλάχιστον σε εκείνα τα νησιά δεν θα είχαμε ούτε τουρκικές παραβιάσεις εναερίου και θαλάσσιου χώρου, ούτε αφίξεις λαθρομεταναστών. Το κεφάλαιο όταν δραστηριοποιείται θέλει ηρεμία! Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι στην Τουρκία ενώ έχουν εγκλωβιστεί πάνω από τρία εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες, στο τουριστικό θέρετρο της Αττάλειας στα νοτιοδυτικά της Τουρκίας  δεν υπάρχει ούτε ένας.Τυχαίο; Γιατί κανείς λαθροπρόσφυγας δεν έχει πρόσβαση στην Αττάλεια ενώ είναι μια ανάσα από τη Συρία;

Τόσο στην περίπτωση του Τούρκου show man Akun Ilicali όσο και στην περίπτωση της Dogus, θα πρέπει να γίνει σαφές ότι άλλο είναι το τουρκικό ιδιωτικό κεφάλαιο και άλλο είναι το τουρκικό δημόσιο κεφάλαιο (κρατικό budget). Άλλο είναι οι Τούρκοι ιδιώτες επενδυτές και άλλο είναι οι ψευτομουφτήδες, Ιμάμηδες  και ο Τούρκος πρόξενος του προξενείου της Κομοτηνής . Οι πρώτοι επενδύουν ίδια κεφάλαια με σκοπό το κέρδος ενώ οι δεύτεροι  είναι δημόσιοι υπάλληλοι, σιτίζονται από τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου εξωτερικών, είναι πράκτορες σε εντεταλμένη υπηρεσία και πρέπει να απελαθούν άπαντες.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο στον Ερντογάν να εργαλειοποιήσει τους Τούρκους επιχειρηματίες που ήδη δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα ή που είναι δυνητικοί νεοεισελθόντες στην ελληνική αγορά. Αυτό διότι αυτοί βαδίζουν βάσει μακρόπνοου επιχειρηματικού σχεδιασμού (πενταετής, δεκαετής, τριακονταετής αν βασίζεται σε ειδική σύμβαση με το ελληνικό δημόσιο) και θα το σκεφτούν και μια και δέκα φορές να έρθουν σε σύγκρουση συμφερόντων με το ελληνικό δημόσιο. Μια ταύτιση συμφερόντων μεταξύ των εν λόγω επιχειρηματιών και του Ερντογάν - Νταβούτογλου μπορεί να υπάρξει. Να τους προσφέρουν ανταλλάγματα στις επιχειρηματικές στρατηγικές μονάδες τους στην Τουρκία,  έναντι κάποιας πρακτορικής δράσης ή δράσης σαμποτάζ στα ελληνικά πράγματα.  Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ότι το πολίτευμα της Τουρκίας είναι προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Οι Νταβούτογλου - Ερντογάν σήμερα είναι αύριο δεν είναι. Με την ξαφνική στροφή που έχουν κάνει προς το ριζοσπαστικό Ισλάμ έχει πέσει αρκετά η δημοφιλία τους. Από κοσμοπολίτης που ήταν τη δεκαετία του 2000 ο Ερντογάν , πλέον την έχει δει Σουλτάνος , έχτισε και ένα μεγαλοπρεπές παλάτι για τον εαυτό του, μέχρι και προεδρικό διάταγμα που απαγορεύει στα ζευγαράκια να φιλιούνται δημοσίως σε μετρό και απαγόρευσε και την πώληση  αλκοόλ σε ακτίνα 1 χιλιόμετρο από τα χιλιάδες τζαμιά της Τουρκίας,  κάνει πλάτες στην ISIS και άλλα πολλά τραγελαφικά. Αυτό το κάνει για να προλάβει τις εξελίξεις μιας και βλέπει ότι η Ευρώπη εξισλαμίζεται και θέλει να χρήσει την Τουρκία ηγέτη του Ισλάμ  στην ευρύτερη περιοχή. Ποιος επιχειρηματίας θα διακινδυνέψει τα δικά του χρήματα για να ζηλώσει δόξα ένας πρόσκαιρος  πολιτικός; 

Πριν μερικά χρόνια, το 2006 συγκεκριμένα, η Εθνική τράπεζα εξαγόρασε την τρίτη μεγαλύτερη επενδυτική τράπεζα της Τουρκίας, την Finansbank. Τότε έβγαιναν στα κεραμίδια οι Τούρκοι εθνικιστές Γκρίζοι λύκοι και έσκουζαν ότι οι «γκιαούρηδες»  θα ελέγχουν το χρήμα και τις επενδύσεις στην Τουρκία. Τελικά η εξαγορά επετεύχθη πανηγυρικά και η εν λόγω στρατηγική επιχειρησιακή μονάδα της Εθνικής στη γείτονα χώρα.