Πατριωτισμός & ιδιωτικό κεφάλαιο: (vol.5) Καμμένος και η περίπτωση της θρυλικής ΜΟΜΑ

Πολλοί εθνικιστές αναπολούν τη θρυλική ΜΟΜΑ ή αλλιώς τις ΜΟΜΑ (Μικτές Ομάδες Μηχανημάτων Αποκατάστασης). Σκοπός των ΜΟΜΑ οι οποίες υπάγονταν διοικητικά στο στρατό και τις ειδικές δυνάμεις ήταν η αποκατάσταση των υποδομών της χώρας.

 Λόγω του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου αλλά και του Συμμοριτοπολέμου του 1946 - 1949, η χώρα υπέστη τρομακτικές καταστροφές στο σύνολο των υποδομών της, οπότε ήταν επιτακτική ανάγκη η γρήγορη ανασυγκρότηση της χώρας. Οι ΜΟΜΑ δημιουργήθηκαν το 1957 και καταργήθηκαν  το 1992.

Το προσωπικό των ΜΟΜΑ αποτελούνταν από αξιωματικούς των τριών όπλων (στρατός, αεροπορία, ναυτικό), από ειδικούς μηχανικούς, πολιτικούς μηχανικούς και αρχιτέκτονες, εργοδηγούς, εργάτες, τεχνίτες, χειριστές μηχανημάτων κτλ. Οι Μικτές Ομάδες ανασυγκρότησης ήταν εις το σύνολο επτά με έδρα την Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λαμία, Λάρισα, Ιωάννινα, Ηράκλειο Κρήτης.
 Αντικείμενο των ΜΟΜΑ ήταν η αναστύλωση της Ελλάδας με έργα όπως:  κατασκευή εθνικού οδικού δικτύου, γέφυρες, λιμάνια ,αεροδρόμια, αποκατάσταση σεισμόπληκτων περιοχών, αρδευτικά, υδραυλικά και εγγειοβελτιωτικά έργα, αποστραγγιστικά και αντιπλημμυρικά έργα, αναδάσωση καμένων περιοχών, κατασκευή δημοσίων κτιρίων όπως νοσοκομεία, ψυχιατρεία, σχολεία, στρατόπεδα με τη μέθοδο των «προκάτ» .

Επιτέλεσαν σπουδαίο έργο οι ΜΟΜΑ κυρίως κατά την περίοδο της χρυσής εξαετίας του εθνάρχη Γεωργίου Παπαδοπούλου και του Στυλιανού Παττακού (ο τελευταίος έμεινε γνωστός ως «ο άνθρωπος με το μυστρί»).

Όταν μία χώρα υποστεί μια τρομακτική καταστροφή, η ανασυγκρότηση της με την παρέμβαση του κράτους (κεντροποίηση των δραστηριοτήτων σε κρατικό δημόσιο φορέα και κεντρικός στρατηγικός σχεδιασμός), και με Κεϋνσιανές επεκτατικές πολιτικές (αύξηση των δημοσίων δαπανών), είναι επιτακτική ανάγκη. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι Κεϋνσιανές πολιτικές δρουν ως τονωτικές για την αύξηση της απασχόλησης και της οικονομικής μεγέθυνσης.

 Η παρέμβαση του κράτους ως αντικαταστάτη του ιδιώτη εργολήπτη είναι απαραίτητη σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου έχουμε «αποτυχία της αγοράς» (market failure). Πράγματι, στις ορεινές περιοχές καθώς και στη νησιωτική ακριτική Ελλάδα, οι ιδιώτες εργολάβοι αδυνατούν να αναλάβουν το έργο της ανοικοδόμησης σε συμφέρουσες τιμές για το δημόσιο. Επιπλέον ο ιδιώτης θα έχει κάθε κίνητρο να κάνει κακοτεχνίες και σκόντο στη χρήση πρώτων υλών για να ελαχιστοποιήσει τα κόστη του. Ο ιδιώτης παράγει έως ότου το οριακό έσοδο, στην τελευταία μονάδα παραγωγής, είναι ίσο με το οριακό κόστος. Όμως στις εξαιρετικά δύσβατες και ακριτικές περιοχές τα κόστη είναι δυσθεώρητα και οπότε καθίσταται επιτακτική ανάγκη η εκτέλεση του έργου από κρατικό φορέα, εφόσον ο ιδιώτης δεν έχει συμφέρον να προβεί στην εκτέλεση αυτού.  

Οι ΜΟΜΑ για να λειτουργήσουν με τρόπο αποτελεσματικό ως προς το τελικό αποτέλεσμα (efficacy) και με τρόπο αποτελεσματικό σε όρους κόστους (efficiency),  χρειάζονται «Παπαδόπουλους» και σε καμία περίπτωση «Δημοκράτες». Υπενθυμίζουμε τη δεκαετία του '80 που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο μισέλληνας Πολωνοεβραίος Ανδρέας Μινέικο Τσαντ Παπανδρέου τους ατελείωτους διορισμούς στο δημόσιο και την υπερβολική κοστολόγηση των δημοσίων έργων, και που όλες αυτές οι πολιτικές μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και στα σημερινά μνημόνια.

Ο Παπαδόπουλος ήταν δικτάτορας και δεν αναγνώριζε άλλη αρχή πάνω από αυτόν. Δεν είχε ανάγκη να ταΐσει τα δικά του κομματόσκυλα και δεν είχε ανάγκη να κάνει διορισμούς στο δημόσιο πέρα του άριστου αριθμού δημοσίων υπαλλήλων που είχαν ανάγκη οι δημόσιοι φορείς.

Στα -κατ' επίφαση- δημοκρατικά κοινοβουλευτικά καθεστώτα οι πολιτικάντηδες δρουν ακριβώς όπως τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις. Τα νοικοκυριά δρουν με σκοπό τη μεγιστοποίηση της ατομικής τους «χρησιμότητας»,  καταναλώνοντας αγαθά και υπηρεσίες. Οι επιχειρήσεις δρουν με σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους, παράγοντας και πουλώντας αγαθά και υπηρεσίες, και οι πολιτικάντηδες με σκοπό τη μεγιστοποίηση των ατομικών τους φιλοδοξιών, παράγοντας πολιτικό έργο. Το εθνικό συμφέρον εξυπηρετείται εφόσον αυτό ταυτίζεται με τις βραχύβιες φιλοδοξίες των πολιτικάντηδων. Ο ιδεαλισμός δεν παίζει κανέναν ρόλο στους πολιτικάντηδες, πλην μιας -ενίοτε- περιθωριοποιημένης ομάδας Εθνικιστών, οι οποίοι όμως μπορούν να φθαρούν και αυτοί  από το δημοκρατικό σύστημα. Αυτοί αποτελούν την εξαίρεση του κανόνα. Αν ο πολιτικάντης είναι της τοπικής αυτοδιοίκησης ή της κεντρικής κυβέρνησης, ο σκοπός του είναι  η εκλογή του ή η επανεκλογή του. Έχει κάθε συμφέρον να τάξει ρουσφέτια και αν εκλεγεί να αυξήσει τους διορισμούς πέρα του θεμιτού ορίου με στόχο τη δημιουργία «κομματικού στρατού» και με αυτό τον τρόπο επεκτείνει την παραμονή του στον πολιτικό βίο. Αν το άτομο δεν είναι πολιτικός αλλά  γραφειοκράτης (golden boy του δημοσίου), στόχος του είναι η μεγιστοποίηση του κύρους της θέσης του και του γραφείου του, κάνοντας τεράστιες σπατάλες (σε ταξίδια, επίπλωση γραφείου, προσωπικά λούσα κτλ). Αυτά λέει το οικονομικό ρεύμα της Δημόσιας Οικονομικής,  «the school of public choice».

Αν λοιπόν οι ΜΟΜΑ για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά (efficacy&efficiency) χρειάζονται π.χ. 10.000 άτομα ως προσωπικό και το συνολικό κόστος του έργου που αναλαμβάνουν είναι π.χ. 10 δισεκατομμύρια και η παράδοση έργου θα γίνει σε 5 χρόνια, με επικεφαλής τον Παπαδόπουλο θα κοστίσει ακριβώς τόσο και θα γίνουν ακριβώς τόσοι διορισμοί σε αυτές τις ειδικές μονάδες έργου και θα παραδοθεί σε 5 χρόνια ή συντομότερα.

Με τους πολιτικάντηδες, σύμφωνα με την  «the school of public choice» και την ελληνική εμπειρία της «μεταπολήστευσης» :
α) το έργο θα παραδοθεί σε 20 χρόνια και θα είναι γεμάτο κακοτεχνίες και υψηλή επικινδυνότητα κατά τη χρήση του. 

β) θα κοστίσει το δεκαπλάσιο γιατί θα πρέπει να φάνε του σκασμού όλα τα κομματόσκυλα και οι συγκατανευσιφάγοι της πολιτικής εξουσίας. 

γ) θα διοριστεί η μισή Ελλάδα και θα αποτελέσει τον αναγκαίο κομματικό στρατό που θα ψηφίζει εσαεί τους ευεργέτες του.

δ) Οι ΜΟΜΑ από ομάδες ανασυγκρότησης της πατρίδας θα αποτελέσουν εκκολαπτήρια δυνητικών κομματόσκυλων στο διηνεκές .

ε) Οι ΜΟΜΑ θα αντικαθιστούν ή θα ανταγωνίζονται αθέμιτα τον ιδιωτικό τομέα, και πέρα των ειδικών περιπτώσεων «αποτυχίας της αγοράς»,  συμπαρασύροντας στην ανεργία και όλα τα παρεμφερή ιδιωτικά επαγγέλματα που αλληλοεξαρτώνται και αλληλοσυσχετίζονται με τους ιδιώτες εργολάβους.

ΜΟΜΑ + αστική κοινοβουλευτική Δημοκρατία = ΠΑΣΟΚ του '80, συνεπάγεται μνημόνια στο διηνεκές!
Η πρόταση του Ελληνόφωνου Γραικύλου πολιτικάντη Πάνου Καμμένου να επαναφέρει τις ΜΟΜΑ, είναι παρόμοια και ισοβαρής με την πρόταση του Ελληνόφωνου πρωθυπουργού Τσίπρα να επαναφέρει την ΕΡΤ, στα πλαίσια της «άρσης των αδικιών» και ο νοών νοείτω.
Οι ΜΟΜΑ θέλουν τον Παπαδόπουλο τους.