Η αριστερά δεν κυβέρνησε ποτέ! Αλήθεια;

Στην Ελλάδα πολύς λόγος γίνεται μετά τις κυβιστήσεις του Τσίπρα και τη μετατροπή του Σύριζα σε νεοφιλελεύθερο μνημονιακό κόμμα, στο κατά πόσο είναι αυτή αριστερά και στο κατά πόσο κυβέρνησε αυτόν τον τόπο η αριστερά. Στην Ελλάδα κυβέρνησε και είδαμε τη μισή αριστερά, αυτή δηλαδή του « ευρωκομουνισμού» και της «σοσιαλδημοκρατίας» .Δεν είδαμε ακόμα τους «ορθόδοξους κομμουνιστές» (μαρξιστές-λενινιστές, σταλινικούς, μαοϊκούς ). Πάμε να εξηγήσουμε αυτούς τους όρους και αυτά τα φαινόμενα.

 40 χρόνια είδαμε την σοσιαλδημοκρατία , δηλαδή έναν καπιταλισμό με πιο ουμανιστικό πρόσωπο , μια μέση λύση μεταξύ άτεγκτου φιλελευθερισμού και κομμουνισμού, που εστιάζει στην κοινωνική δικαιοσύνη και χωρίς την κατάργηση βασικών ελευθεριών του ατόμου και χωρίς να επενδύει στο τελικό στάδιο, τον κομμουνισμό .Το πρόβλημα με αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης είναι ότι πρέπει να έχεις χαμηλό λόγο δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ και εθνικό νόμισμα .Αν έχεις σοσιαλδημοκρατία με υπερχρεωμένο κράτος και είσαι σε νομισματική ένωση, το κράτος σου οδεύει προς αυτό που λέμε failed state (αποτυχημένο κράτος) . Αυτό συνέβη με το Σύριζα. Αν έχεις εξαρχής σοσιαλδημοκρατία σε αστικοδημοκρατικό κοινοβουλευτικό σύστημα (τύπου Westminster σαν το δικό μας) , τότε θα οδηγηθείς σε failed state μετά από μερικές δεκαετίες. Αυτό συνέβη με το ΠΑΣΟΚ του `80 που είναι μια μετεξέλιξη του ΚΚΕ εσωτερικού και αυτό μας οδήγησε στα σημερινά μνημόνια. Μην έχουμε αυταπάτες και η ΝΔ του «εθνάρχη»(;) Καραμανλή το 74 σοσιαλδημοκρατία ήταν,  δεδομένη η ευρύτερη σοσιαλμανία που διακατείχε τις κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη.

 Η άλλη αριστερά του κλασικού κομμουνισμού υπέστη και αυτή μια διάσπαση. Είχαμε τους ευρωκομουνιστές μετά την καταστολή της εξέγερσης της Ουγγαρίας του 1956. Τότε ο Κόκκινος Στρατός του Νικήτα Χρουστσόφ εισέβαλε στην Ουγγαρία και κατέπνιξε στο αίμα την εξέγερση των φοιτητών. Οι κομμουνιστές της Ευρώπης διαπίστωσαν ότι δεν μπορείς να επιβάλλεις ένα οικονομικοπολιτικό σύστημα στο οποίο ο λαός δεν συμμετέχει και το οποίο ο λαός αποστρέφεται, όπως τον «υπαρκτό σοσιαλισμό». Αυτό το κατάλαβε και ο ίδιος ο Χρουστσόφ και επί της διακυβέρνησης του ξεκίνησε η «αποσταλινοποίηση». Ο ευρωκομουνισμός που ξεπήδησε ως ευφυολόγημα είναι μια πιο ήπια έκδοση του κομουνισμού . Δηλαδή οδηγεί σταδιακά στην ακρατική αταξική κοινωνία αλλά έχεις ελευθερία τύπου , δεν έχεις χαφιεδισμό από τις μυστικές υπηρεσίες ,δεν έχεις συγκεντρωτισμό και κεντρικό έλεγχο της οικονομίας και διατηρείται η ατομική ιδιοκτησία στα χαμηλά στρώματα μέχρι το τελικό στάδιο της ολικής κατάργησης της ατομικής ιδιοκτησίας . Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής λαμβάνει χώρα μόνο στα κύρια μέσα παραγωγής και διανομής των αγαθών και δεν χτυπάει την ιδιοκτησία των μικρών και μικρομεσαίων στρωμάτων. Το κομουνιστικό κόμμα της Γαλλίας, Ισπανίας και της Ιταλίας είναι ευρωκομουνιστικά κόμματα.

Στην Ελλάδα είχαμε το «ΚΚΕ εσωτερικού» που προέκυψε από τη διάσπαση του 1968 από το ενιαίο ΚΚΕ. Αργότερα το ΚΚΕ εσωτερικού μετεξελίχθηκε στην ΕΑΡ(Ελληνική Αριστερά) μέχρι τη διάλυση της το 1992. Η ΕΑΡ (μαζί με άλλες αριστερές παραφυάδες) μετεξελίχθηκε στον «Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου»(ΣΥΝ) του Κωσταντόπουλου και του Αλαβάνου. Ο ΣΥΝ μετεξελίχθηκε στον σημερινό Σύριζα (Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς) με επικεφαλής τον Αλαβάνο και εν συνεχεία τον Τσίπρα. Βασική συνιστώσα του Σύριζα είναι ο ΣΥΝ και άλλες πολλές μικρότερες όπως θα δούμε πιο κάτω.

Μετά την πτώση του «σιδηρού παραπετάσματος» το 1991, οι ευρωκομουνιστές διασπάστηκαν στους αριστερούς και δεξιούς ευρωκομουνιστές .Οι δεξιοί ευρωκομουνιστές έγιναν ένα με τους σοσιαλδημοκράτες .Δηλαδή εγκατέλειψαν τον κομμουνισμό ως τελικό στάδιο μετάβασης και συγχωνεύθηκαν με τους Σοσιαλδημοκράτες. Οι αριστεροί ευρωκομουνιστές διατήρησαν τον στόχο της πιο ήπιας μετάβασης στην αταξική ακρατική κοινωνία . Λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι Σοσιαλδημοκρατία. Ο Σύριζα που κυβερνάει σήμερα έχει ως επικρατούσα τάση τη Σοσιαλδημοκρατία, με κύρια συνιστώσα τον παλιό ΣΥΝ,  αλλά έχει συνιστώσες και αριστερούς ευρωκομουνιστές , όπως τη συνιστώσα «Κόκκινο», «Ρόζα Λούξεμπουργκ» ,τη ΔΕΑ(Διεθνιστική Εργατική Αριστερά),την ΑΚΟΑ (ανανεωτική κομμουνιστική οικολογική αριστερά) και καμιά εικοσαριά άλλες.  

 Η μόνη αριστερά που  είδαμε στην Ελλάδα να κυβερνάει είναι αυτή η ήπια αριστερά. Την αριστερά των ευρωκομουνιστών και Σοσιαλδημοκρατών. Άρα να μην μας λένε ότι οι αριστεροί δεν κυβέρνησαν.  Δεν είδαμε ακόμα την ορθόδοξη κομμουνιστική Αριστερά, αυτή του μονολιθικού ΚΚΕ. Πάμε να εξετάσουμε το ιστορικό γιατί.

 Από την ορθόδοξη κομμουνιστική αριστερά μας γλίτωσαν τα Τάγματα Ασφαλείας το 1943 , ο ΕΔΕΣ, η Οργάνωση Χ του στρατηγού Γρίβα και ο Εθνικός στρατός με τους Αγγλοαμερικάνους το 1946-1949. Αν είχαν επικρατήσει αυτοί το 43-49, η Ελλάδα θα είχε προσδεθεί στο άρμα του Στάλιν και της ΕΣΣΔ και θα είχαμε την τύχη των Αλβανών του Χότζα, των Ρουμάνων του Τσαουσέσκου . Θα είχαμε 70 χρόνια το μεταβατικό στάδιο του κομμουνισμού, τη «δικτατορία του προλεταριάτου» με εξορίες , φυλακίσεις σε Γκουλάκ , εκτελέσεις ,δολοφονίες από τις μυστικές υπηρεσίες όπως την Τσέκα του Λένιν και την NKVD του Στάλιν . Η Ελλάδα δεν γνώρισε κομμουνισμό γιατί οι Σύμμαχοι το θέλησαν . Η Αγγλία είναι ναυτική δύναμη και δεν ήθελε τον έλεγχο της Μεσογείου να τον έχουν οι κομμουνιστές . Έτσι στη Διάσκεψη της Μόσχας τον Οκτώβριο του 44 (συμφωνία των ποσοστών) και στη Διάσκεψη της Γιάλτας τον Φεβρουάριο του 1945, οι Στάλιν-Τσόρτσιλ αποφάσισαν μεταξύ άλλων  τη μοιρασιά των σφαιρών επιρροής . Η Ελλάδα κατά το 90% πέρναγε στην επιρροή των Άγγλων .Αυτό μας γλίτωσε . Λόγω αυτών των δύο συμφώνων και των προπαρασκευαστικών ενεργειών τους, ο Στάλιν διέταξε τους υποτακτικούς ηγέτες του ΚΚΕ , Σιάντο-Ιωαννίδη, να υπογράψουν τη συμφωνία του Λιβάνου και της Καζέρτας το Μάιο και Σεπτέμβριο του 1944 που θέσπιζαν την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Γ. Παπανδρέου.  Στα Δεκεμβριανά οδηγηθήκαμε λόγω μιας μυστικής συμφωνίας μεταξύ Τσόρτσιλ- Γκαίμπελς για την ομαλή έξοδο από την Ελλάδα των Γερμανών χωρίς να πέσουν αιχμάλωτοι στα χέρια των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.  Ο Τσόρτσιλ ήξερε ότι μια σύγκρουση έστω και μερική με τον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ήταν αναπόφευκτη και δεν ήθελε να βρεθεί ο ΕΛΑΣ πάνοπλος με τον υπερσύγχρονο εξοπλισμό των Γερμανών. Το σύμφωνο αυτό ήταν μια πισώπλατη μαχαιριά για τον Στάλιν, ο οποίος διέταξε τους υποτακτικούς Ζεύγο και Σιάντο να σπάσουν τη συμφωνία με τον Παπανδρέου και να οδηγηθούμε στα Δεκεμβριανά με τα τεκταινόμενα της Κυριακής 3/12/1944 και εντεύθεν. Στη Μάχη της Αθήνας κατά τα Δεκεμβριανά,  οι Σιάντος-Ιωαννίδης έριξαν τον εφεδρικό ΕΛΑΣ επίτηδες για να ηττηθεί ενώ έστειλε τον τακτικό στρατό να κυνηγάει τον ΕΔΕΣ στα κατσάβραχα της Ηπείρου.Ταυτόχρονα οι Σταλινόδουλοι Σιάντος-Ιωαννίδης διέταξαν τον ΕΛΑΣ Θεσσαλονίκης να μην χτυπήσουν τις εκεί μεραρχίες των Άγγλων , ούτε να κατέβουν στην Αθήνα να στηρίξουν τον εφεδρικό ΕΛΑΣ.  Έτσι αποφάσισε ο Στάλιν και ανερυθρίαστα υπάκουσαν οι ηγέτες του ΚΚΕ χωρίς να προηγηθεί κάποια απόφαση του Πολιτικού Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Ούτε για τις συμφωνίες Λίβανος-Καζέρτα , ούτε για τα Δεκεμβριανά , ούτε για την συμφωνία της Βάρκιζας , ούτε για τον μετέπειτα «εμφύλιο πόλεμο» υπήρξαν κομματικές αποφάσεις . Οι Σοβιετικόδουλοι Έλληνες κομμουνιστές συνεδρίασαν μόνο για το τέλος του εμφυλίου,  έπειτα από διαταγή του Στάλιν και προτροπή του Ν. Ζαχαριάδη προς τους υφισταμένους του. Το 1949 σηματοδοτήθηκε το τέλος της ένοπλης πάλης και της υφαρπαγής της εξουσίας με τον ορθόδοξο μαρξιστικό-λενινιστικό τρόπο.  Ακολούθησαν οι δίκες του Μπελογιάννη και αργότερα η Επανάσταση του Γ.Παπαδόπουλου και το κυνήγι των κομμουνιστών μέχρι το 1974.

  

Τώρα, πως επιβλήθηκε η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς κατά τη μεταπολίτευση; Ευθύνεται εξ ολοκλήρου η ΝΔ που δεν έχει ιδεολογία αλλά ασχολείται μόνο με τα δημοσιονομικά και με το να ταΐζει τα τζάκια της . Άφησε κατά τη μεταπολίτευση τους σοσιαλδημοκράτες και ευρωκομουνιστές να επιβάλλουν το δόγμα του Αντόνιο Γκράμσι . Δηλαδή την επιβολή του σοσιαλισμού όχι δια της ένοπλης εξέγερσης όπως σχεδίαζε το προπολεμικό ΚΚΕ,  βάσει των εντολών της Κομμουνιστικής Διεθνούς,  και αργότερα ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ , η Οκτωβριανή επανάσταση στη Ρωσία το 1917 , ή η Ρόζα Λούξεμπουργκ στη Γερμανία το 1919, αλλά κερδίζοντας την κοινωνία ιδεολογικά . Την κοινωνία την ωθείς  να ενστερνιστεί την αριστερή κοσμοθέαση  αν κατακτήσεις τα ΜΜΕ, την Ακαδημία, τις τέχνες , τη show biz,το δημόσιο . Άλωσαν σταδιακά αυτά τα κρίσιμα πεδία επαφής με την κοινωνία οι μαρξιστές και έκαναν την προπαγάνδα τους για να περάσουν στο λαό την μαρξιστική κοσμοθεωρία . Αρκεί να γαλουχήσεις την κοινωνία με αυτές τις «αξίες» και για μια ολόκληρη γενιά . Αποτέλεσμα ήταν η ποινικοποίηση του πατριωτισμού και εθνικισμού και η ποινικοποίηση του ιδιωτικού επιχειρείν .Όλα αυτά με τις ευλογίες της Χριστιανοπατριδοκάπηλης ψευτοδεξιάς ΝΔ που δεν έχει ιδεολογία παρά μόνο  μία ατζέντα δημοσιονομικών , την οποία υλοποιούσε μερικώς στα 25 χρόνια που κυβέρνησε  .

Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια της Αριστεράς στην Ελλάδα από το 1918 που δημιουργήθηκε το ΣΕΚΕ( ΚΚΕ) από τους Δ.Λιγδόπουλος, Α.Σιδέρης ,Δημητράτος συνεπικουρούμενοι από τους Εβραίους συνιδρυτές της Θεσσαλονίκης Αβραάμ Μπεναρόγια ,Βεντούρα, Λεβί, Κοέν που αποτέλεσαν την «Δεξιά Πτέρυγα» του ΣΕΚΕ.  Η Αριστερά εξ ορισμού μάχεται για την κατάληψη της εξουσίας και της μετατροπής του καπιταλισμού σε υπαρκτό σοσιαλισμό. Δηλαδή στην κατάργηση του καπιταλιστικού συστήματος και της ατομικής ιδιοκτησίας και στην μετάβαση στην ακρατική αταξική κοινωνία .  Από το 1920 που εισήχθη το ΚΚΕ στην Κομμουνιστική Διεθνή (Κομιτέρν ), προσπάθησε μέχρι το 1949 να επιβάλλει τον κομμουνισμό ενόπλως . Μετά ακολουθήθηκε το Δόγμα Γκράμσι της σταδιακής- συστηματικής και ομαλούς προετοιμασίας της κοινωνίας να αποδεχθεί τη Νέα Τάξη (μαρξιστικό σοσιαλισμό). Κατά τη μεταπολίτευση αποψίλωσαν όλα τα εθνικά σύμβολα και αποδόμησαν όλους τους πυλώνες του έθνους- κράτους. Χτύπησαν και συνεχίζουν να χτυπούν την ιστορία, την γλώσσα, την Ελληνοορθοδοξία, τις εθνικές εορτές και παρελάσεις  , την εθνοφυλετική σύσταση του πληθυσμού, τον Εθνικό Στρατό, τις ελληνικές ιδιωτικές επιχειρήσεις (με ατελέσφορες απεργίες, καταλήψεις και επιβολή εξοντωτικών φόρων) . Όλη η τρέλα στα ΜΜΕ με τους λαθρομετανάστες είναι αποτέλεσμα του δόγματος του «προλεταριακού διεθνισμού» που διέπει τους αριστερούς δημοσιογράφους (με τις δεξιές τσέπες) .Εφαρμόζουν όλα όσα επιτάσσει ο μαρξισμός-λενινισμός και ο «προλεταριακός διεθνισμός », δόγματα με τα οποία γαλουχήθηκαν στα νιάτα τους. Οι αριστεροί διατείνονται ότι έως ότου καταργήσουν το «σιχαμερό καπιταλισμό» αυτός οφείλει να τους θρέφει , εξ ου και οι ανερυθρίαστες σπατάλες σε διορισμούς παλιών συντρόφων για επιβράβευση, οι αλόγιστες σπατάλες στις ΜΚΟ και στους λαθρομετανάστες, η ασύδοτη προπαγάνδα και η κοροϊδία κτλ. Η στάση του Ν.Φίλη και της Αναγνωστοπούλου στην παιδεία καθώς και της Τ.Χριστοδουλοπούλου και του Ι.Μουζάλα ερμηνεύονται  κατ`αυτόν τον τρόπο. Είναι συνεπείς οι άνθρωποι στην κοσμοθεωρία τους. 

Η Δεξιά αυτό το απόστημα δεν μπορεί να το σπάσει γιατί κατά πρώτον το επέτρεψε και κατά δεύτερον δεν το καταλαβαίνει γιατί δεν έχει ιδεολογία . Αν είχε ιδεολογία δεν θα το επέτρεπε εξαρχής. Η Δεξιά είναι εξίσου υλιστική θεώρηση των πραγμάτων, πιο ήπιας μορφής σε σχέση με τον μαρξισμό (διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός). Η Δεξιά μιλάει μόνο για Δημοσιονομικά και οικονομικές μεταρρυθμίσεις .Την έχετε ακούσει να μιλάει για κάτι άλλο πέρα από τα φράγκα; Μισθούς, συντάξεις, μικρό Δημόσιο, μεταρρυθμίσεις, φόροι κτλ.  Δεν διέπεται από ιδεαλισμό .Το απόστημα της Αριστεράς και της ιδεολογικής ηγεμονίας της δύναται να το σπάσει μόνο ο ιδεαλιστικός Εθνικισμός .