Οι συνέπειες της κοσμοθεωρίας του άκρατου υλισμού στον πλανήτη

Το περιβάλλον, ως το σύνολο της πανίδας της χλωρίδας και της ατμόσφαιρας, είναι ένας τεράστιος κοινόκτητος πόρος. Ως κοινόκτητος πόρος υπόκειται στην λεγομένη «τραγωδία των κοινόκτητων πόρων» (tragedy of the commons).
Ο καθένας από εμάς κάνει αλόγιστη χρήση του περιβάλλοντος γιατί κατά μόνας ουδείς έχει το ισχυρό κίνητρο να είναι εγκρατής. Ως αποτέλεσμα του φιλοτομαρισμού και της ατομικής προσδοκίας κέρδους, το ετήσιο ποσοστό εκμετάλλευσης του κοινόκτητου πόρου είναι μεγαλύτερο από το ποσοστό ανανέωσης του πόρου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την σταδιακή παρακμή και εξάντληση του πόρου. Αν αυτό συνεχιστεί για Ν έτη το περιβάλλον (και κατ`επέκταση ο άνθρωπος) θα καταστραφεί.

Ο ορυκτός πλούτος, τα κοιτάσματα πετρελαίου, τα άγρια ζώα, οι τόποι αλιείας, οι βοσκότοποι, η καθαρή ατμόσφαιρα, τα δάση κτλ είναι όλοι κοινόκτητοι πόροι. Εξαιτίας της οικονομίας της αγοράς του νεοφιλελευθερισμού κάνουμε παρεμβάσεις στο περιβάλλον που είναι μη αντιστρέψιμες . Ορισμένα είδη ζώων κοντεύουν να εξαφανιστούν (τίγρης της Βεγγάλης, ελέφαντες,φάλαινες, βίσονες). Οι εταιρίες παράγουν έως ότου το οριακό κόστος στην τελευταία μονάδα παραγωγής είναι ίσο με το οριακό έσοδο. Αυτός ο κανόνας μεγιστοποίησης του κέρδους δεν λαμβάνει υπόψιν του τον αντίκτυπο στο περιβάλλον (ρύπανση). Ο ακραιφνής ανταγωνισμός στις αυτοκινητοβιομηχανίες τους επιβάλλει για κάθε μοντέλο αυτοκινήτου να παράγουν και να πωλούν κατά μέσο όρο 4 εκατομμύρια αυτοκίνητα η καθεμιά τους, ώστε να επιτύχουν «οικονομίες κλίμακας» και να επιβιώσουν στον ανηλεή ανταγωνισμό.Αποτέλεσμα είναι η υπεραφθονία των αυτοκινήτων και η ρύπανση του περιβάλλοντος . Οι τωρινές γενιές υπερεκμεταλλεύονται τους σπάνιους κοινόκτητους πόρους και το περιβάλλον για τη δική τους τωρινή ευημερία χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους τις επόμενες γενιές, που θα τις αναγκάσουν να ζήσουν σε ένα περιβάλλον μη βιώσιμο .
Το κόστος του υψηλού βιοτικού επιπέδου της Δύσης και του τρόπου ζωής του άκρατου υλισμού των Δυτικών, είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος και η φτωχοποίηση του τρίτου κόσμου.
Δια του μάρκετινγκ και της διαφήμισης δημιουργούν επίπλαστες ανάγκες στην κάθε εκφυλισμένη νοικοκυρά την ίδια ώρα που συνάνθρωποι μας σε άλλους τόπους δεν έχουν ούτε τα βασικά . Και όλα αυτά για να καταναλώνουμε μπούρδες και να στηρίζουμε ένα μοντέλο ζωής της «αέναης ανάπτυξης». Το ΑΕΠ ως μέθοδος μέτρησης της δημιουργίας πλούτου και της ευημερίας δεν λαμβάνει υπόψιν του τις αρνητικές εξωτερικότητες στο περιβάλλον και στους συνανθρώπους μας του τρίτου κόσμου.

Η λύση είναι η αντικατάσταση του νεοφιλελεύθερου υλιστικού μοντέλου με το Εθνικιστικό μοντέλο. Στον Εθνικισμό ο άνθρωπος δεν καταναλώνει μόνο υλικά αγαθά αλλά και πνευματικά και από τον συνδυασμό αυτών των δύο αγαθών εξαρτάται η ευημερία του, καθώς και από την ποιότητα του περιβάλλοντος.