Κοινωνικός Δαρβινισμός & «ο φόρος είναι ληστεία»



Ο Κοινωνικός Δαρβινισμός είναι οι αρχές της θεωρίας της εξέλιξης των ειδών του Δαρβίνου στην οικονομία και είναι οικονομικό δόγμα εξ ολοκλήρου του πρώιμου φιλελευθερισμού του laissez faire.Είναι τα δόγματα του Άγγλου Χέρμπερτ Σπένσερ και του Αμερικανού Γουίλιαμ Σάμνερ και μιλάμε για την αποθέωση του οικονομικού ατομικισμού .

Βάσει αυτού, οι πλούσιοι είναι πλούσιοι γιατί είναι ικανότεροι των υπολοίπων και ο πλούτος τους είναι η επιβράβευση τους και αυτοί δεν φέρουν καμία κοινωνική ευθύνη. Η φτώχεια των φτωχών τους αξίζει και πρέπει να αφεθούν στη μοίρα τους .Οι φτωχοί είναι φτωχοί διότι ηττήθηκαν στον αγώνα της οικονομικής επιβίωσης και γιατί δεν προσαρμόστηκαν στους κανόνες της οικονομίας της αγοράς και δεν ανάπτυξαν θεμελιώδεις επιδεξιότητες με ζήτηση στην αγορά εργασίας. 

Herbert Spencer(1820-1903)

Οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης του επιπέδου των φτωχών είναι καταδικαστέα, βαθιά ανήθικη και καταπιέζει την οικονομική ελευθερία των πλούσιων .Πρέπει να ψοφήσουν στο πεζοδρόμιο και έτσι η φύση κάνει «κάθαρση» από τα «παράσιτα». Οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση είναι ανήθικη και εμπόδιο στους νόμους της φύσης .Κρατικός παρεμβατισμός στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει περαιτέρω φόρους για να συνδράμεις τα «παράσιτα» και ο φόρος είναι ληστεία .Το κράτος πρέπει να είναι μικρό και λιτό (minimum state, Robert Nozick) και να ασκεί εξ ολοκλήρου τις 3 λειτουργίες του κοινωνικού συμβολαίου (Δημόσια Τάξη, εποπτεία των οικονομικών συναλλαγών, προστασία της ζωής και της ιδιοκτησίας) Η κρατική φιλανθρωπία προς τους απόρους είναι ανήθικη. Τόσο το κράτος όσο και η ιδιωτική φιλανθρωπία δεν θα πρέπει να προσφέρουν βοήθεια σε κάποιον όσο αδύναμος ή απελπισμένος και να είναι διαφορετικά εμποδίζεται ο νόμος της φύσης (το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό).

William Graham Sumner(1840-1919)


Αυτές οι πεποιθήσεις γράφτηκαν από τους ατομιστές του κοινωνικού δαρβινισμού για να δικαιολογήσουν τις «οικονομικές φαβέλες» της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης (1750-1900). Η επίδραση του laissez faire στην αγορά εργασίας είχε ως αποτέλεσμα να εργάζονται στα εργοστάσια παιδάκια, γυναίκες και άντρες 120 ώρες την εβδομάδα(σήμερα εργάζονται 45-60 ώρες),  με μισθούς εξαθλίωσης και συνθήκες εργασίας θανάτου(καθημερινή ρουτίνα τα εργατικά ατυχήματα). Μάλιστα προωθήθηκε στην Αγγλία ένα νομοσχέδιο το 1806 βάσει του οποίου θα απαγορευόταν η εργασία στις φάμπρικες παιδιών κάτω των 10 ετών ....και το απέρριψαν! Εξαιτίας αυτών των τραγικών οικονομικοκοινωνικών συνθηκών δομήθηκε ο μαρξισμός και εύλογο ήταν να πιάσει,  ο οποίος όμως ναι μεν ιστορικά ήταν επαναστατικός και σωστός αλλά δομικά έπασχε από ενδογενείς παθογένειες .Όμως ήταν και σωστός και ηθικός δεδομένες οι συνθήκες της εν λόγω ιστορικής περιόδου. 

Ο Εθνικισμός από την άλλη επενδύει στη συνεργασία των οικονομικών τάξεων και όχι στον αλληλοσπαραγμό και τον κοινωνικό δαρβινισμό .Στον Εθνικισμό υπάρχει μόνο ο « εθνοφυλετικός δαρβινισμός» , στα πλαίσια της «θεωρίας του ζωτικού χώρου»,  και η ιμπεριαλιστική επέκταση σε νέα εδάφη επιβάλλεται για λόγους επιβίωσης του έθνους και όταν ο επισιτισμός της φυλής δεν καλύπτεται από άλλους τρόπους (πχ διαμέσου του διεθνούς εμπορίου).Παραδείγματος χάριν ,το Μπαγκλαντές είναι ελάχιστα μεγαλύτερο σε έκταση από την Ελλάδα και έχει πληθυσμό 140.000.000 .Επειδή του είναι αδύνατον να θρέψει τόσες ψυχές και στρατιωτικά είναι ανίσχυρο, «εξάγει» λαθρέποικους στη Δύση και καρπώνεται τα εμβάσματα που αυτοί στέλνουν πίσω στις οικογένειες τους . Εν πολλοίς τα ίδια κάνει και το Πακιστάν (πληθυσμός 200.000.000) αλλά και οι Αφρικανοί.



Μετά λύπης μου διαπιστώνω πολλούς «εθνικιστές» να αναρτούν φωτογραφίες στα προφίλ τους με την επαίσχυντη φράση «ο φόρος είναι ληστεία» ( taxation is theft). Αυτό δεν συνάδει επ`ουδενί με τον εθνικισμό αλλά είναι δόγμα νεοφιλελεύθερο και αναρχοκαπιταλιστικό (ελευθεριακός αναρχισμός) κοινωνικών δαρβινιστών. Οι νεοφιλελεύθεροι( libertarians) κοινωνικοί δαρβινιστές είναι οπαδοί του ελάχιστου κράτους( minimum state) εν αντιθέσει με τους «προνοιακούς φιλελεύθερους» (liberals) του μεγάλου κοινωνικού κράτους .Σκοπός του κράτους είναι να διασφαλίζει τη Δημόσια Τάξη, να προστατεύει την ατομική ιδιοκτησία( «κράτος νυχτοφύλακας» )  και να εποπτεύει με τις δομές του τις οικονομικές συναλλαγές («κράτος διαιτητής»). Η συντήρηση του ελάχιστου κράτους, το οποίο λογίζεται ως ένα «αναγκαίο κακό»,  απαιτεί ελάχιστους φόρους . Οι πενιχροί φόροι είναι αναλογικοί (flat tax ) με πολύ μικρούς φορολογικούς συντελεστές ανεξαρτήτως εισοδήματος. Απαγορεύεται η κοινωνική πρόνοια και τα πάντα επαφίενται στην ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία, πλην κάποιων τομέων όπου ο ιδιώτης δεν έχει οικονομικό συμφέρον (πχ ναυτικοί φάροι, δημόσια πάρκα κτλ). 

Murray Rothbard (1926-1995)
Στον αναρχοκαπιταλισμό( αναρχική κοινωνία με καπιταλισμό του laissez faire) το κράτος είναι ένα μη αναγκαίο κακό και μοχλός καταπίεσης που πρέπει να καταργηθεί και κάθε έννοια φόρου είναι αδιανόητη και παντελώς αχρείαστη (φορολογικός συντελεστής 0% ) . Δεν υπάρχει τομέας που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί από την ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία, ακόμα και η αστυνόμευση (ιδιωτικές εταιρίες security), τα δικαστήρια (ιδιωτικά δικαστήρια), ιδιωτικός μισθοφορικός στρατός, ιδιωτικοί δρόμοι με διόδια , 100% ιδιωτική παιδεία και υγεία , ιδιωτικά λιμάνια και φάροι κτλ . 
Οι διαπρύσιοι ιεροκήρυκες τέτοιων δογμάτων ήσαν όλοι τους εβραϊκής καταγωγής . Robert Nozick, Ludwing Von Mises, Milton&David Friedman, Aynt Rant, Murray Rothbard, Isaiah Berlin,David Ricardo είναι μερικοί από την ατελείωτη λίστα Εβραίων της διασποράς . Στην οικονομική επιστήμη ρωτάμε ποιος δεν είναι Εβραίος και όχι αν είναι Εβραίος. Λογικό οι Εβραίοι της διασποράς να υποστηρίζουν τέτοια δόγματα εφόσον αξιώνουν να έχουν όλα τα δυνατά οφέλη από τις πατρίδες των άλλων που ξεζουμίζουν με το ελάχιστο δυνατό κόστος. Ο David Friedman μάλιστα διατεινόταν ότι :  «η εταιρική κοινωνική ευθύνη είναι ανήθικη και καταπιέζει την οικονομική ελευθερία των επιχειρηματιών».

Milton Friedman (1912-2006)


Μην νομίζετε ότι οι «Συντηρητικοί» είναι καλύτεροι. Και αυτοί είναι κοινωνικοί δαρβινιστές. Ο σημερινός Συντηρητισμός είναι καρκίνος διότι δηλητηριάστηκε επί Θάτσερ και Ρέηγκαν, οι οποίοι εισήγαγαν το μικρόβιο του νεοφιλελευθερισμού στον τότε αμερικάνικο και αγγλικό συντηρητισμό. Αυτό που οι Δεξιούληδες σήμερα «συντηρούν» είναι στην ουσία ο πρώιμος φιλελευθερισμός της οικονομίας της αγοράς που βάλλεται από τις ορδές της Νέας Αριστεράς(New Left)  της εβραϊκής «Σχολής της Φρανκφούρτης»  και που σήκωσε κεφάλι με τον Ομπάμα, εν αντιθέσει με τους κλασικούς/πρώιμους Συντηρητικούς που ήταν αντιδραστικοί με τη γαλλική επανάσταση και τον ακραίο ατομισμό του laissez faire. Δηλαδή οι σημερινοί Συντηρητικοί, τύπου Σαμαρά και Άδωνι Γεωργιάδη,  «συντηρούν» αυτό που οι παλιοί συντηρητικοί του 18ου και 19ου αιώνα αποστρέφονταν και το στηλίτευαν ως βόμβα στα θεμέλια της παραδοσιοκρατίας, της κοινωνικής συνοχής και ειρήνης. 
Είναι ο λεγόμενος ατομιστικός συντηρητισμός της «Νέας Δεξιάς» (New Right) που τον έφερε στο προσκήνιο η Μάργκαρετ Θάτσερ ,γοητευμένη από τις διδαχές της Aynt Rant και του David Friedman. Είναι ένας ψευτοσυντηρητισμός, ένας μασκαρεμένος Νεοφιλελευθερισμός!  Δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με εμάς διότι στον εθνικισμό το ιστορικό υποκείμενο είναι συλλογικό, το έθνος, ενώ σε αυτούς το άτομο. Η Πολιτεία, κατ'αυτούς, πρέπει να βάζει πιο πάνω το άτομο κι από το ίδιο το έθνος. 



Όλα τα παραπάνω που έγραψα για τη φορολογία δεν συνεπάγεται ότι είναι εύλογοι και δικαιολογημένοι οι φόροι του ληστρικού και φορομπηχτικού «ελληνικού» κράτους. Από το 1974 και εντεύθεν, αυτό το άθλιο Ελληνόφωνο κράτος το μόνο που έκανε ήταν να χαρατσώνει τους πολίτες και να δανείζεται πανάκριβα απ`τις κεφαλαιαγορές για να συνδράμει διορισμούς στο πελατειακό Δημόσιο.
Για το
taxation is theft και τις λειτουργίες του φόρου θα ασχοληθούμε εκτενώς σε επόμενο άρθρο, εδώ απλώς κάναμε μνεία για να δούμε πως συνδέεται με τον κοινωνικό δαρβινισμό.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η περίφημη ρήση του Γεννάδιου Σχολάριου. Άλλη μια μεγάλη απάτη των νεοπαγανιστών λωποδυτών κατά της Ελληνορθοδοξίας

Ποιοι άνοιξαν τα σύνορα της Ελλάδος;

Κιναιδισμός και ψυχοπνευματικά προβλήματα